از فاجعه امره جان تا زنده شدن روح مربیان تاكتیكی ایتالیا
 |
اگر این «فاجعه امره‌جان» بود كه مزد برتری لاتزیوی سخت‌كوش را پرداخت كرد اما «فرشتگان نجاتِ پرتغالی» یووه نیز در پایان اجازه ندادند عدالت در جایگاه اصلی‌اش جلوس كند تا تقلا و فداكاری‌های شزنی و روگانی در خط دفاعی یوونتوس بی‌اثر نشوند.
نمایش كم‌نظیر بازیكنانِ سیمونه اینتزاگی به خوبی نشان داد كه او چه تحلیل‌گرِ تمام‌عیاری است. اینتزاگی یكبار دیگر روح مربیانِ تاكتیكیِ ایتالیا را زنده كرد؛ هرچند سیلی ناعادلانه‌ای را در بازی دریافت كرد اما یكبار دیگر نشان داد كه آنالیز و تحلیل دقیق حریفان می‌تواند تا چه اندازه عملكرد تیم مقابل را مختل و تفاوت‌ها را كم‌رنگ كند.
در همان 20 دقیقه نخست، وقتی میلینكوویچ ساویچ، لوئیس آلبرتو و لوكاس لیوا كمربند میانی لاتزیو را مقتدرانه در اختیار خود داشتند و اجازه هیچگونه انتقال توپ از خط میانی به مهاجمان یوونتوس را نمی‌دادند، مطمئن شدم مقهور شدن و سردرگمی بانوی‌پیر، دشوارترین شب‌شان در رقابت‌های این فصل را رقم خواهد زد.
در غیابِ مانژوكیچ و پیانیچ و در شبی كه رونالدو در قفسِ عقاب‌های آبی اسیر شده بود و دیبالا نیز بیشتر به حمل توپ می‌اندیشید، این نیمكت بیانكونری‌ها بود كه فرشته نجات یووه شد و كلید رهایی این تیم از قفسِ لاتزیو را به سیاه و سپیدها هدیه كرد.
صحبت های بالا، بخشی از یادداشت روبرتو بكانتینی ورزشی‌نویس سابق توتواسپورت، لاگاتزتا دلو اسپورت و لا استامپا در فیس‌بوكِ شخصی‌اش می باشد.
